Quiz o nazwach mieszkańców miast
Chyba każdemu zdarza się chwila zastanowienia, gdy w rozmowie pojawia się potrzeba utworzenia nazwy mieszkańca miasta. Poznaniak czy poznanianin, warszawiak czy warszawianin? A co z mieszkańcami Buenos Aires czy Sztokholmu? Następnie, wybrawszy formę, mamy zazwyczaj kolejny problem - mała czy wielka litera? Wbrew pozorom, wszystkie te zasady są stosunkowo proste.
Źródło: Unsplash
Tworzenie nazw mieszkańców miast
Tworzenie nazw mieszkańców miast jest jednak wbrew pozorom stosunkowo łatwe. Typowe końcówki dla rodzaju męskiego to w tym przypadku -anin (np. gdańszczanin) i -czyk (np. tokijczyk). Dla rodzaju żeńskiego będą to natomiast -anka (gdańszczanka) i -ijka (tokijka). Oczywiście istnieją od tych reguł odstępstwa. Tworzenie nazw mieszkańców w przypadku nazw polskich nie budzi wątpliwości, ale gdy mówimy o miastach zagranicznych, sprawa nie zawsze jest prosta. Słowniki często zaznaczają, że określone nazwy mieszkańców miast są rzadko używane. Takie oznaczenie w słowniku posiada na przykład słowo madrytczyk. Również nie tworzymy raczej słów oznaczających mieszkańców Buenos Aires, Kuala Lumpur czy Rejkiawiku.
Mała czy wielka litera?
W przypadku zapisywania nazw mieszkańców miast ważne są, jak już wspomniano wcześniej, prawidłowe końcówki, ale nie można zapomnieć również o pewnej podstawowej zasadzie ortograficznej. Nazwy mieszkańców miast piszemy małą literą! Wielka litera zarezerwowana jest dla mieszkańców państw (Polak, Niemiec), nazw mieszkańców regionów (Wielkopolanin), a także dla nazw mieszkańców kontynentów (Europejczyk, Azjata). Wielką literą zapiszemy również nazwy przedstawicieli ras, szczepów i plemion (Słowianin, Masaj).
