Quiz o ołowiu
Ołów to jeden z pierwiastków chemicznych znajdujący się na tablicy Mendelejewa pod symbolem Pb. Jego oznaczenie pochodzi od łacińskiego wyrazu plumbum, a sam pierwiastek jest metalem ciężkim leżącym w VI okresie, XIV grupie i bloku "p" układu okresowego. Ołów w warunkach standardowych przyjmuje postać miękkiego metalicznego ciała stałego, które posiada niebieskobiałą, błyszczącą barwę. W kontakcie z wilgotnym powietrzem metal ten matowieje oraz przyjmuje odcień zależny od warunków. Czysty ołów można kroić nożem, a jego temperatura topnienia jest bardzo niska – w porównaniu z innymi metalami – i wynosi jedynie 327 stopni Celsjusza. Ołów ponadto jest odporny na wpływ rdzy oraz działanie mocnych kwasów nieorganicznych. Posiada bardzo szerokie zastosowanie, jednak warto obchodzić się z nim ostrożnie, gdyż jest wysoce toksyczny.
Źródło: Unsplash
Toksyczność i zatrucie ołowiem
Ołów znajduje się niemalże wszędzie. Zarówno w glebie, w powietrzu, jak i w wodzie - dlatego też może on bardzo łatwo dostać się do organizmu. Czy stanowi zagrożenie? Owszem. Pierwiastek ten jest toksyczny, a zbyt duża ilość ołowiu w organizmie może wywołać chorobę zwaną ołowicą. Do grupy ryzyka zatrucia ołowiem należą przede wszystkim osoby, które mają zawodowy kontakt z tym metalem. Są nimi w szczególności pracownicy zakładów wytwarzających szkło kryształowe, akumulatory, kable, czcionki drukarskie, panewki czy łożyska. Toksyczne zatrucie może być efektem wdychania lub bezpośredniego kontaktu z ołowiem. Do zatrucia może dojść również drogą pokarmową. Ołów znajduje się szczególnie w żywności przechowywanej w pojemnikach malowanych, w warzywach mrożonych, suszonych oraz świeżych warzywach korzeniowych. Objawami zatrucia ołowiem są: słodki posmak w buzi, nudności, wymioty, bóle głowy, zaburzenia pamięci, zaburzenia apetytu itp. W konsekwencji nadmierna ilość pierwiastka w organizmie może doprowadzić do: niewydolności nerek, nadciśnienia tętniczego, niepłodności, anemii, zmian kostnych czy spadku libido.
