QUIZ: Staroobrzędowcy – ile wiesz na ich temat?
Pytanie 1/10
W którym wieku doszło do reformy liturgicznej patriarchy Nikona?
Pytanie 2/10
Do jakich tradycji liturgicznych nawiązywała reforma Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, przeprowadzona przez patriarchę Nikona?
Pytanie 3/10
Jak nazywał się protopop, który stanął na czele staroobrzędowców wraz z diakonem Fiodorem i mnichami Monasteru Sołowieckiego?
Pytanie 4/10
Jaki był początkowy powód ucieczki staroobrzędowców z dotychczasowego miejsca zamieszkania oraz osadzenie się w trudno dostępnych lokalizacjach?
Pytanie 5/10
Jak staroobrzędowcy nazywali Moskwę?
Pytanie 6/10
Na przełomie XVII i XVIII wieku, wśród staroobrzędowców doszło do rozłamu. Która z grup w dalszym etapie, podzieliła się m.in. na fiedosiejewców, filiponów i pomorców?
Pytanie 7/10
Jak długo trwały prześladowania starowierców?
Pytanie 8/10
Który car przyznał staroobrzędowcom pełnię praw obywatelskich?
Pytanie 9/10
Ile szacunkowo wynosiła liczba staroobrzędowców, w pierwszej połowie XX wieku?
Pytanie 10/10
W którym z wymienionych państw, można współcześnie spotkać najwięcej staroobrzędowców?
Odpowiedz na wszystkie pytania, aby sprawdzić swój wynik:brakuje odpowiedzi na pytania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10.
Historia
Staroobrzędowcy to ludzie, którzy swego czasu nie uznali reformy liturgicznej patriarchy Nikona. Czy wiesz, czego ona dotyczyła i kiedy miała miejsce? Sprawdź swoją wiedzę w tym quizie!
Quiz o Staroobrzędowcach
Staroobrzędowcy, nazywani również starowiercami to grupa ludzi, która sprzeciwiła się nowym porządkom zaprowadzanym w Rosyjskim Kościele Prawosławnym, tworząc swoje własne wyznanie. Do rozłamu doszło w związku z reformą liturgiczną patriarchy Nikona w latach 1652-1656. Obrzędy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego zostały wówczas upodobnione do greckich. Dla wielu wierzących było to niedopuszczalne, traktując zmiany jako sprzeciwienie się prawdziwej wierze.
Staroobrzędowcy – zasady i rozłam
Na czele starowierców stanęli protopop Awwakum Pietrow, diakon Fiodor, a także mnisi Monasteru Sołowieckiego. Wierzyli oni w nieuniknione i zbliżające się nadejście Antychrysta, co skłoniło ich do porzucania dotychczasowego miejsca zamieszkania i zakładania osad w trudno dostępnych placówkach. W 1667 roku dodatkowym czynnikiem, przemawiającym za natychmiastową ucieczką starowierców, było uznanie dawnych obrzędów za herezję przez sobór moskiewski. Prześladowania staroobrzędowców trwały aż do końca XVII wieku, a dopiero w 1905 roku otrzymali oni pełnię praw obywatelskich z rąk cara Mikołaja II.
Dla starowierców najważniejsza była wiara w świętość ziemi ruskiej oraz Moskwę – Trzeci Rzym. Nie podobały im się zatem wprowadzone zmiany, które odrzucali. Mimo to wśród nich także doszło do rozłamu, mającego miejsce na przełomie XVII i XVIII wieku. Podział dotyczył popowców i bezpopowców, którzy nie uznawali sakramentu kapłaństwa. Szacuje się, że na początku XX wieku liczba starowierców wynosiła od 10 do 20 milionów osób. Obecnie staroobrzędowców jest znacznie mniej, a spotkać ich można w krajach takich jak: Rosja, Litwa, Łotwa, Estonia, Ukraina, Bułgaria, Rumunia, a nawet USA.