Quiz o wielkim głodzie w Irlandii
Problemy z dostępem do żywności obecnie kojarzą nam się przede wszystkim z niektórymi krajami afrykańskimi, gdzie wciąż wiele rodzin żyje w skrajnej biedzie. Podobna sytuacja miała również miejsce w Europie, a dokładniej w Irlandii, w latach 1845-1849. Głównym powodem klęski głodu był rozprzestrzeniający się wówczas pierwotniak grzybopodobny – Phytophthora infestans, który niszczył uprawy, a zwłaszcza ziemniaki – podstawowy pokarm ubogiej ludności.
Źródło: Unsplash
Emigracja z kraju morzonego głodem
Początkowo zaraza nie wydawała się aż tak groźna, a niedobory ziemniaków kompensowały liczne zboża, z których wytwarzano pożywienie. W pierwszym roku od pojawienia się choroby ziemniaków, która dotarła do Irlandii ze Stanów Zjednoczonych, swoją pomoc zaoferowała Wielka Brytania. Pogrążony w kryzysie kraj, utrzymywał z nią bowiem pozytywne relacje, tworząc unię. Zaraza jednak nie odpuszczała, niosąc ze sobą również liczne choroby, a skala głodu w kraju stopniowo się nasilała.
Po 1845 roku Brytyjczycy przestali jednak wspierać Irlandię, bezwzględnie żądając regularnego opłacania dzierżawy za uprawę ziemi. W efekcie, rolnicy musieli sprzedawać zboże, aby pokryć koszty, co spotęgowało tylko wszechogarniający głód i biedę.
Wielki głód w Irlandii trwał przez cztery lata, aż do 1849 roku. W tym czasie populacja kraju zmniejszyła się aż o 20%, wielu ludzi zmarło, a część wyemigrowała w poszukiwaniu lepszego życia (głównie do USA).
