Quiz o witrażach
Witraże to ozdobne wypełnienia okien, wykonywane z niewielkich elementów kolorowego szkła, a następnie wprawiane w ołowiane ramki. Ramki te stanowią kontur rysunku, a dzięki wielu technikom możliwe jest wyraźne wyodrębnienie małych elementów np. oczu, części twarzy, fałd skórnych itp. Sztuka witrażu do Europy przywędrowała w X wieku, a jej największy rozkwit przyda na okres gotyku. Do jej powstania przyczyniły się najprawdopodobniej bizantyjskie mozaiki. Do Polski technika ta trafiła dopiero w XIV wieku. Najstarszym udokumentowanym fragmentem witraża jest okrąg z Wissenburga. Jednym z najwybitniejszych polskich twórców witraży był Stanisław Wyspiański, którego dzieło pt. „Bóg Ojciec - Stań się!” można podziwiać kościele św. Franciszka z Asyżu w Krakowie.
Źródło: Unsplash
Proces powstawania witraży
Jedną z najbardziej znanych oraz obecnie najczęściej wykorzystywaną techniką tworzenia witraży jest technika Tiffany'ego. W metodzie tej zamiast ołowianych profili używa się taśmę miedzianą, którą owija się każdy szklany element. Linie łączenia szkła są wtedy znacznie subtelniejsze, a sam sposób umożliwia tworzenie bardzo finezyjnych kształtów.Kolejnymi krokami tworzenia witraży techniką Tiffany’go są:projekt – rysunek, który musi odzwierciedlać obraz w całości oraz być podzielony na kawałki (małe elementy). Muszą być w nim uwzględnione poszczególne właściwości szkła i możliwości jego cięcia.szablon – przeniesienie projektu na brystol, a następnie wycięcie odpowiedniej wielkości elementów.wycinanie szkła – podczas tego etapu należy ustalić rodzaj i kolory szkła. Kolejnym krokiem jest odrysowanie na tafli szablonu oraz wycięcie elementów.szlifowanie – nadanie ostatecznego kształtu poszczególnym, małym elementom szkła.mycie i suszenieowijanie – owijanie dookoła krawędzi szklanych elementów za pomocą miedzianej taśmy o odpowiednich wymiarach.lutowanie – łączenie poszczególnych elementów ze sobą – z jednej i z drugiej strony, za pomocą lutu punktowego.patynowanie – nałożenie patyny w celu wykończenia witraża, nadania miedzianym lutom odpowiedniego koloru oraz zabezpieczenia przez oddziaływaniem powietrza.
