Quiz o zezie
Czy zez zawsze jest wadą widoczną? Czy bardzo utrudnia życie? Jak wpływa na postrzeganie świata? Na czym polega diagnostyka zeza? Czy zeza da się wyleczyć? Aby odpowiedzieć na te wszystkie pytania, w pierwszej kolejności należy dokładnie zrozumieć, czym jest wspomniane zaburzenie.
Źródło: Unsplash
Najprościej ujmując, zez jest wadą, która objawia się osłabieniem mięśni gałek ocznych. Taki stan prowadzi do nierównoległego ustawienia gałek, a w następstwie do zaburzeń widzenia jedno lub obustronnego. Zez nie zawsze jest wadą widzialną na zewnątrz. Niekiedy jedynie pacjenci odczuwają dyskomfort patrzenia, postrzegania świata zewnętrznego lub trudności w widzeniu podczas badań diagnostycznych.
Rodzaje zeza - typy klasyfikacji
Zez to choroba, którą można klasyfikować na kilka sposobów. Jednym z podziałów jest rozróżnienie na wadę jednostronną — w której stale zezuje tylko jedno oko oraz naprzemienną – gdzie wada obejmuje obojga oczu i zezuje raz jedno raz drugie oko.
Kolejnym kryterium jest kierunek odchylenia oka. Jeśli oko odchylone jest w kierunku nosa, wtedy można mówić o zezie zbieżnym. Natomiast gdy gałka „ucieka” w stronę skroni z łatwością można rozpoznać zeza rozbieżnego. Innymi typami zeza w ujęciu ułożenia gałki ocznej jest wada ku górze, ku dołowi oraz skośna.
Podczas diagnostyki używa się również innego ważnego podziału, który warunkuje rodzaj oraz podłoże powstania zeza. Najczęściej występującą wadą jest zez towarzyszący. Polega na zmianie kąta odchylenia oka zezującego w stosunku do oka prowadzącego. Stopień i kierunek odchylenia jest stały. Jest to wada, w której występują wszystkie objawy i skutki tego zaburzenia.Zez jawny nietowarzyszący inaczej nazywany porażennym, wywołany jest porażeniem nerwu zaopatrującego daną grupę mięśni okoruchowych. Objawia się trudnościami lub całkowitą niemożnością poruszania gałką oczną w określoną stronę.Często można się również spotkać z zezem ukrytym. W większości przypadków jest niewidoczny i bezobjawowy. Jest to wada, która ujawnia się dopiero po zasłonięciu jednego oka, czyli „wyłączeniu” widzenia przestrzennego. Najczęściej diagnozowana jest za pomocą cover testu - naprzemiennego zasłaniania i odsłaniania oczu.
