Quiz o obrzędzie dziadów
Dziady to starosłowiański zwyczaj, którego nazwa w folklorze Słowian odnosi się do duchów przodków oraz zespołu obrzędów, rytuałów i zachowań w stosunku do przybyszy zza światów. Głównym celem tego przedchrześcijańskiego święta było obcowanie ludzi na ziemi z duszami zmarłych, jak również zjednanie sobie u duchów przychylności. Zmarli przodkowie – „dziady”, uważani bowiem byli za opiekunów w sprawach płodności i urodzaju. Poznaj zwyczaje i ciekawostki dotyczące starosłowiańskiego obrzędu dziadów.
Źródło: Unsplash
Ciekawostki dotyczące obrzędu dziadów
Dziady to nie jedyna nazwa tego starosłowiańskiego obrzędu. Słowo „dziad” w odniesieniu do tej pogańskiej tradycji oznacza określenie „ojca ojca, ojca matki”, jak również ważnego zmarłego członka rodziny – „człowieka starego zajmującego honorową pozycję w rodzinie”. Innym znaczeniem słowa „dziad” jest „duch, demon, czart, bożek domowy czy diabeł”.Kiedy obchodzone były dziady? W wierzeniach słowiańskich święto dziadów kultywowane było co najmniej dwa razy do roku. Dziady wiosenne przypadały na noc około 1-2 maja. Dziady jesienne, jako noc zaduszkową obchodzono z 31 października na 1 listopada. Były one zapowiedzią jesiennego święta zmarłych (celebrowanego 2 listopada). Dziady w niektórych kulturach praktykowane są do dzisiaj. W Krakowie co roku odbywają się, bezpośrednio związane z pradawnym zwyczajem obrzędy, pod nazwą "Święto Rękawki".Zwyczaje związane z tradycją dziadów odnoszą się przede wszystkim do należytego ugoszczenia dusz przybywających na ziemię. Ludność, aby zapewnić sobie przychylność gości zza światów, przyjmowała dusze w gościnę. Główną formą obrzędową było karmienie i pojenie dusz. Podczas posiłku Słowianie specjalnie zrzucali lub ulewali część potraw i napojów na stół lub podłogę, zostawiając je dla przybyłych duchów. Po posiłku nie sprzątano niezjedzonych dań ze stołu. Dziadów podobnie karmiono również na cmentarzach, bezpośrednio nad grobami. Do dzisiaj w niektórych regionach ludność przynosi na groby zmarłych symboliczne jadło w specjalnych naczyniach tzw. dwojakach.Szczególną rolę w obrzędach zadusznych odgrywali żebracy. Sami nazywani byli dziadami. Dla Słowian mieli oni szczególne znaczenie. Wędrowni żebracy postrzegani byli jako postacie mediacyjne. Byli tzw. łącznikami z „tamtym światem”.
